Digibord? Doe mij maar een airco...

Tijdens het schrijven van deze blog moet ik goed opletten dat ik alles tijdig opsla, want het komt nogal eens voor dat er een stroomgolf komt en de stroom er dan weer even uit ligt.

Het is nog niet zo'n lange tijd dat er media voor iedereen beschikbaar is in Suriname. Er is mij verteld dat tot niet zo lang geleden Telesur alle internet-, telefoon- en stroomaansluitingen regelde. Telesur had geen concurrentie en daarom waren deze mogelijkheden erg duur. Bij de komst van Digicel en andere leveranciers werd media mogelijk voor alle mensen. Toch is dit tot de dag van vandaag niet goed geregeld. Zo kun je van Telesur alleen naar Digicel bellen tegen een hoger tarief en zijn bepaalde plekken in het binnenland nog steeds alleen bereikbaar met of Telesur of Digicel.

Door de komst van media zijn bepaalde dingen in Suriname een stuk handiger geworden.

Zo vertelde Cho, die opgegroeid is in het binnenland, mij dat hij ouder is dan zijn oudere broer. Toen zijn broer, en vervolgens hijzelf, geboren waren, was er nog geen internet in het binnenland beschikbaar. Geboortebewijzen moesten dus met de hand geschreven worden (wat niet meteen gebeurde). Deze geschreven bewijzen moesten bewaard blijven tot iemand van het dorp met meerdere geboortebewijzen tegelijk naar de gemeente ging en dan moesten deze weer verwerkt worden voor een paspoort. Wat er precies in het proces mis is gegaan weet hij ook niet. Maar op zijn paspoort is Cho nu zes jaar ouder dan dat hij werkelijk is en hij is ouder dan zijn oudere broer. Tegenwoordig wordt dit via het internet doorgegeven dus kunnen er niet makkelijk meer van dit soort fouten ontstaan. Ook het digitaliseren van het slavenregister en het online regelen van verblijfsvergunningen zijn stappen in de goede richting.

Op de basisscholen worden hier krijtborden gebruikt in tegenstelling tot de Nederlandse digiborden. Mijn stageschool is aan het overwegen om digiborden aan te schaffen. De reden dat zij dit kunnen overwegen is omdat het een particuliere school is en ze dus wat meer te besteden hebben. Reguliere basisscholen kunnen dat volgens mijn klasgenoten echt niet betalen. Op de meeste scholen hebben ze wel (naar mijn norm kwalitatief slechte) beamers. Hiermee kunnen ze dan als het nodig is toch wat via internet laten zien. Ik denk dat het een gemis is dat er geen digiborden zijn omdat het werk scheelt voor de leerkrachten, aangezien vrijwel alle methodes tegenwoordig digibord lessen hebben. Verder kan een leerkracht via een digibord makkelijk werkvormen aanbieden, het nieuws in de klas halen, schrijven bij de methode zodat deze extra duidelijk wordt, geschreven stukken opslaan (i.p.v. zoals hier alle geschreven tekst op het bord steeds weg moeten vegen), educatieve spellen spelen met de leerlingen en kinderen leren omgaan met presenteren via Powerpoint. Ook vind ik dat je met een digibord makkelijk op de interesses van de leerlingen in kan spelen. Zo vertelde ik tegen een leerling uit mijn klas dat we in Nederland geen palmbomen hebben, tot grote schrik van alle leerlingen. Als ik een digibord had, had ik dan vervolgens gemakkelijk een Nederlands bos kunnen laten zien.

Om toch de leerlingen wat te kunnen laten zien, pak ik vaak mijn mobiel erbij om ze zo foto's of filmpjes te laten zien. Ook zette ik soms mijn telefoon tegen de rand van het bord om Just Dance te doen met de klas.

Zo wist een leerling laatst niet was een dirigent was en zonder digibord is dat heel lastig uitleggen. Bij het zien van het filmpje wist ze echter meteen dat het 'die man met dat stokje' was. Ik merk hier in Suriname dat ik afhankelijk ben van de technologie.

Toen mijn mentor aan de klas vertelde dat er digiborden zouden gaan komen, was de klas niet echt enthousiast. Sommige leerlingen reageerde kritisch; en wat nou als de stroom weer uitvalt? wat als het internet het niet doet? kost dat niet veel geld? ik heb dan liever een airco... Nadat ik met de leerlingen gesproken had over dat in Nederland elke klas een digibord heeft, besefte ik dat de meeste leerlingen niet eens wisten wat een digibord was (ook dit heb ik laten zien via plaatjes op mijn telefoon).

Op het christelijk pedagogisch instituut werd ons verteld dat zij graag met media zouden willen werken, maar dat daar helaas maar beperkte mogelijkheden voor zijn. De school heeft een tijd geleden zelf geprobeerd om een online platform aan te maken die vergelijkbaar is met de online Portal waar wij op de pabo mee werken. De computers op de scholen waren zo ver, de leerkrachten waren zo ver... alleen veel leerlingen konden het niet regelen via de telefoon of de laptop. Dit kan komen vanuit financiële redenen, maar ook doordat de mensen het niet gewend zijn. Hierdoor is dit idee helaas nooit goed van de grond gekomen. Ik kreeg het gevoel dat er vanuit de leerlingen een bepaalde motivatie miste om actief met een online platform aan de slag te gaan. Dit zou natuurlijk kunnen komen doordat ze het niet kennen, en wat je niet kent mis je ook niet. Toch zou ik de leerlingen aanraden om zich meer te verdiepen in de gemakken die een online platform kan brengen. Ik vind het zelf namelijk heel prettig werken, ook al heb ik ook wat tijd nodig gehad om door te krijgen hoe het allemaal werkt. Ook gaf de docent die ons rondleidde aan dat ze graag de leerlingen meer aan wil leren m.b.t. mediawijsheid. De informatie zal echter in de andere lessen verwerkt moeten worden. Zo leert zij de studenten tijdens haar Engelse lessen hoe de leerlingen informatie op kunnen zoeken via Google. Op het CPI beschikken ze over een ICT lokaal. Ik zou de school aan willen raden om een docent aan te stellen die ICT geeft en deze persoon kan de leerlingen dan de verschillende stappen van het TPACK-model leren (Fisser & Voogt, n.d.). Ik zou beginnen met het aanbieden van Technological Knowledge zodat de leerlingen weten wat de mogelijkheden en tools zijn binnen ICT. Hierbij zou ik ze niet alleen leren over wat er nu mogelijk is, maar ze ook leren over wat er in andere landen qua ontwikkeling al is op dit gebied en hoe ze met de middelen die ze nu hebben al verder kunnen gaan denken. Zo zouden ze al Plickers kunnen doen door gebruik te maken van de telefoon van de docent en een beamer met computer. Als ze de kennis hebben over wat er allemaal is zou ik de leerlingen Pedagogical Knowlegde aanbieden. Hierbij zullen ze leren hoe ze ICT in de klas in kunnen zetten, waar ze op moeten letten bij het aanbieden van de lesstof, maar ook kunnen hierbij de eigen kennis en vaardigheden verbeterd worden. Zo zouden de studenten tips kunnen krijgen over zoekfuncties en zoekmachines. Als laatst zou ik Content Knowledge aanbieden. Dit zou ik als laatst doen omdat het gaat over concrete feiten en weetjes m.b.t. ICT. Als de studenten geen voorkennis hebben zullen ze meer moeite hebben om de bijbehorende theorieën te begrijpen. Deze kennis hebben ze echter wel nodig om de lessen die zij later gaan geven over ICT meer diepgang te geven. Zo zouden zij op hun beurt weer anderen advies kunnen geven om met het TPACK-model te werken.

Op het moment werkt mijn stageschool aan mediawijsheid. Op het CPI gaven ze aan dat onze stageschool, samen met nog één andere stageschool op het gebied van mediawijsheid "up-to-date" is. De leerlingen op mijn stageschool krijgen een keer in de week computerles. Het computerlokaal is ook meteen de bieb en er staan hier ongeveer 25 computers, waarvan er bijna 10 defect zijn. Schermen die over de helft zijn of lichtflitsen geven, computers die niet aan gaan of computers waarbij de muis of het toetsenbord het niet van doet. We hebben het hier allemaal. De leerlingen werken dus tijdens de computerles in tweetallen achter één computer. Het aanleren van instrumentele vaardigheden is lastig te behalen doordat er geen andere computers, tablets of telefoons aanwezig zijn. Tijdens de computerles wordt er verteld hoe ze reken- en taalspelletjes op een bepaalde website op de computer kunnen spelen, andere lessen heb ik nog niet geobserveerd. Ik zou de school aanraden om de leerlingen wat meer bij te brengen over informatie vaardigheden, mediavaardigheden en risico's op het internet. Dit zijn in mijn ogen de belangrijkste eindkwalificaties (iXperium, n.d.) uit Nederland die ook van toepassing zijn op Suriname.

Om de kennis bij leerlingen over sociale media in kaart te brengen had ik op het bord de vraag geschreven wat kan wel en wat kan niet op social media. Persoonlijk vond ik de antwoorden hierop erg minimaal voor een groep 5. Anouk heeft dezelfde vraag aan groep 6 gesteld, zij had al meer antwoorden die vergelijkbaar waren met wat wij de leerlingen in Nederland aanleren. Toch geeft bijna de helft van de leerlingen uit mijn klas aan een telefoon te hebben. Hierdoor zou ik denken dat de leerlingen al meer zouden weten over bijvoorbeeld de sociale aspecten van sociale media. Zoals bij wat kan wel? Een like geven, praten tegen je vrienden, samen spelletjes spelen, etc. en bij wat kan niet? Iemand buitensluiten, naakt foto’s sturen, uitschelden, etc. Toen ik de vraag op het bord had geschreven kreeg ik wel positieve reacties van de kinderen. "wow! gaan we iets leren over social media?!" helaas moest ik ze teleurstellen omdat er geen tijd meer voor was. Door deze reactie heb ik het gevoel gekregen dat de leerlingen behoefte hebben om meer te leren over sociale media. Ik denk dat het aan de computerjuf is om ook dit soort onderwerpen met de leerlingen te bespreken, hierbij zouden ze ook een sociale media veiligheid check kunnen doen van hun online (facebook) profiel.

Ik wilde graag voor het thema media met de klas een stopmotion video maken. Helaas mocht ik de leerlingen niet vragen een telefoon mee te nemen, zelfs niet onder begeleiding of met één telefoon per groepje. Dit vond ik erg jammer en dit laat voor mij zien hoe sceptisch ze hier nog zijn over media. Ik heb het gevoel dat ik m.b.t. media terug ben gegaan naar de tijd toen ik op de basisschool zat.

En toen lag de stroom eruit in heel de school. Geen internet, geen stroom, geen ventilatoren...

En we kunnen weer door!

ICT wordt in Nederland ingezet als een middel om andere stof aan te leren en er wordt les gegeven over hoe je goed met computers en social-media om kan gaan. Omdat er in Suriname op mijn stageschool niet alle digitale middelen aanwezig zijn is het gemak voor het gebruik van ICT natuurlijk ook minder. Ik denk dat de maatschappij in de hand heeft hoe er met ICT om wordt gegaan. Als de maatschappij waarin je woont nog niet zo ver ontwikkeld is op gebied van media is de kans groot dat je er pas op een later tijdstip mee in aanmerking komt. Toen ik op de basisschool zat miste ik het werken met ICT niet. Ik kreeg zoals de kinderen nu in Suriname tijd op een computer, maar andere middelen waren niet beschikbaar/bestonden nog niet. Informatie over ICT of omgaan met social-media was toen ook niet vanzelfsprekend. Toch denk ik dat ze op de basisschool mij daar al wat meer hadden kunnen leren met alle uren op Habbo hotel, Go Super Model, Xeno en Hyves. Hierdoor voelden sommige leerlingen zich gepest en buitengesloten. Op Xeno ging het er namelijk om dat je elkaars foto’s beoordeelde met cijfers. Ik vind dat vergelijkbaar met het liken dat op Instagram en Facebook voorkomt. Ik denk persoonlijk dat de leerlingen beter geïnformeerd moeten worden over sociale media om dit soort problemen te voorkomen. Ik vind namelijk wel dat we het internet en sociale media moeten blijven gebruiken. Grote voordelen van sociale media en internet zijn namelijk dat leerlingen om leren gaan met online systemen, research leren doen, leren om een netwerk te creëren en leren communiceren met anderen (Dlamini, 2019).

Onderzoeksvraag uit POP: Wordt er gebruikgemaakt van technologische middelen, zoals een digibord of computers op school? Zo ja, hoe wordt dit toegepast in de lessen? Zo niet, hoe geven ze dan invulling aan mediadidactiek?

bronnen:

Dlamini, K. (2019, January 24). The Role of Social Media in Education. Retrieved June 19, 2019, from https://www.lcibs.co.uk/the-role-of-social-media-in-education/

Fisser, P., & Voogt, J. (n.d.). Over TPACK. Retrieved June 27, 2019, from http://www.tpack.nl/over-tpack.html

iXperium. (n.d.). Eindkwalificaties Leren en lesgeven met ict. Retrieved June 19, 2019, from https://connect.fontys.nl/instituten/fhke/Opleidingen/Opleidingsminoren/ExpAbr/Documents/2018-2019/Stap+3+Thema’s+uitwerken/Thema+Media/Digitale-leerlijn-Leren-met-ict-2014.pdf