Burgerschap, Internationalisering, Media en Diversiteit: een samenhangend geheel.

Vanuit de Pabo heb ik de opdracht gekregen om bij de thema's burgerschap, internationalisering, media en diversiteit een blog te schrijven. Ik had mooi bedacht hoe ik deze blogs uit ging werken en bij welke thema's. Voor het thema burgerschap zou ik vertellen over hoe het slavernij verleden hier aangeboden wordt op de basisscholen en zou ik met de leerlingen een reisfolder maken over hun land, voor het thema internationalisering zou ik vertellen over hoe hier Nederlands aangeboden wordt en hoe de talen zich hier hebben ontwikkeld en hoe ik dit terug zie, voor het thema media zou ik vertellen over hoe het media gebruik hier is op de scholen en voor het thema diversiteit zou ik onderzoeken hoe het geloof een rol speelt in het dagelijks leven van de kinderen.

Hoe verder ik me in de thema's ging verdiepen, hoe meer ik merkte dat het een groot samenhangend geheel is.

Persoonlijk kan ik niet over één thema specifiek vertellen zonder de andere thema's hierbij te betrekken. Daarom heb ik besloten deze blog te schrijven en bij de andere blogs de thema's niet specifiek te benoemen. Om toch aan de eisen te voldoen zal ik in deze blog laten zien dat ik wel degelijk een kijk heb op de verschillende thema's en hoe deze als een fusie voorkomen in Suriname.

In Suriname viel het me meteen op dat er veel mensen van verschillende culturen en afkomsten door elkaar leven, zo ook in mijn klas op stage. Hierbij past het thema burgerschap, want het thema burgerschap gaat in mijn ogen voornamelijk over hoe mensen zich in de samenleving neerzetten. Het gaat over wetten, normen, waarden, afkomst en identiteit. Burgerschap is lastig te specificeren, omdat de invulling van burgerschap per persoon een andere betekenis kan aannemen. Zelfs binnen een land, of dat nu Nederland of Suriname is, zijn er verschillen per burger. In Suriname komt deze diversiteit van culturen, afkomsten en geloven door internationalisering. Zo hebben ze hier de Nederlandse taal en andere talen door de kolonisatie. Met de komst van media zijn de afkomsten van Surinamers duidelijker geworden. Zo sprak ik een vrouw op het terras die dankzij het online slavenregister eindelijk heeft kunnen lezen wat er met haar familie is gebeurd en waar haar oma begraven lag. Hierdoor weet zij weer meer over haar zijn als burger. Ook is de mogelijkheid tot internationalisering gegroeid, doordat verblijfsvergunningen online geregeld kunnen worden. Ook op de scholen zie ik internationalisering terug doordat de Nederlandse methodes online te vinden zijn en de leerkrachten hier gebruik maken van media zoals Pinterest.

Buiten de vier thema's die ik benoem in mijn blogs zijn er meer voorbeelden van dit samenhangende geheel te vinden in Suriname. Zo kunnen we kijken naar de klederdracht. Suriname kent een grote diversiteit aan klederdrachten door de kolonisatie. Elke bevolkingsgroep uit zichzelf op een andere manier. Ik ben naar een museum geweest over de creoolse klederdracht waar ik informatie heb gekregen over de printjes, de manieren om hoofddeksels (anisa's) te binden en hoe de creoolse mensen zich vroeger uitte met hun kleding. Zo gaf de manier van het binden van de lintjes aan je kleding aan of je single, vrijgezel, getrouwd of 'je man even niet hier' was. Klederdracht was dus ook een manier om je te uitten en vertelde dus wie jij was als burger. Door de internationalisering kennen ze hier bijvoorbeeld ook m.b.t. klederdracht de "boeroes" (Nederlanders met klompen). De leerlingen uit mijn klas hebben hier met de computers zelf onderzoek naar gedaan.

Ook doen de leerlingen hun spreekbeurten in de klas op basis van onderzoek dat ze zelf mogen doen. In deze spreekbeurten zie ik de thema's ook steeds terug. Het is voor mij ontzettend interessant om deze spreekbeurten te zien, omdat ze vaak veel vertellen over de cultuur van de leerling. Zo kan ik op één dag een spreekbeurt zien over een Afrikaanse trommel, Chinese draak, een raskat en het Frans Guyaanse Duivelseiland.

In Suriname zie ik in de broodtrommels van de leerlingen ook een diversiteit aan gerechten. Dit ligt vaak aan de afkomst, maar ook aan de normen en waarden. Ik ben van mening dat ze hier niet veel waarde hechten aan gezonde voeding. Mac Donalds meenemen of trakteren is hier niet heel vreemd. Er worden loempia's meegebracht, rijstgerechten, roti, koekjes, zakken chips, hamburgers etc. Alleen fruit of groenten zie ik weinig terug. Er zijn op de school geen regels over wat meegenomen mag worden. Persoonlijk zou ik dit anders aanpakken en met de school hier richtlijnen voor geven, omdat het voor de leerlingen niet gezond is. Het valt me wel op dat de leerlingen niet vaak overgewicht hebben. Ik denk dat de kinderen in Suriname meer beweging krijgen en buitenspelen dan in Nederland, wat te maken heeft met de ontwikkelingen van media in Nederland. Hier hebben de meeste kinderen geen eigen telefoon of computer en het is te warm om de hele dag binnen voor de tv te zitten.

Veel Surinamers willen graag naar Nederland verhuizen of op vakantie. Ik heb al meerdere mensen horen praten over het verhuizen naar Nederland. Hiervoor moeten zij een inburgeringstoets doen. De leerlingen leren op de basisscholen de basiskennis over Nederland, mede om vervolgens de inburgeringstoets goed te kunnen doen. De vader van mijn vriend heeft me verteld over de toets en de hij toen moest beantwoorden had hij ook aan mij gesteld. Ik kon er vrij weinig van beantwoorden... (tip: probeer eens een online toets!) Ook het maken van de inburgeringstoets heeft te maken met burgerschap; het worden van een Nederlandse burger, internationalisering; zowel de vragen als het letterlijke verhuizen, media; het online oefenen en het regelen van alle documenten en diversiteit; leren over de verschillen tussen de landen.