De Keti-koti week

In de week van 24 t/m 28 juli wordt op mijn stage school de Keti-koti week gevierd. Op Keti-koti (1 juli) is iedereen in Suriname vrij, vandaar dat dit op de basisscholen de week daarvoor wordt gevierd. Mijn mentor en de mentor van Anouk zitten in het organisatieteam van de Keti-koti week, vandaar dat wij mee mochten helpen met de organisatie.

In de weken voor de Keti-koti week hebben wij verschillende vergaderingen bij mogen wonen. De opzet van de week was al redelijk ver toen wij aansloten. Het idee was dat er een toneelstuk zou gaan komen die de geschiedenis van de slavernij zou weergeven. Aan ons was gevraagd om dit toneelstuk in elkaar te zetten voor de bovenbouwgroepen. Om ideeën te krijgen voor een goede aanpak had ik onze dramadocent van de Pabo gemaild. Zij gaf aan dat wij beter iets met dans konden doen, mede omdat een toneelstuk een lading met zich mee kan brengen. Toen wij moesten starten met de voorbereiding van het toneelstuk hadden wij nog steeds niet genoeg richtlijnen hiervoor van onze mentoren gekregen. Daarom heb ik contact opgenomen met mijn mentor, waarna bleek dat het toneelstuk niet meer door ging.

In plaats van het maken van een toneelstuk kwamen we gezamenlijk op het idee om een dans te bedenken die de gehele school tijdens de Keti-koti funday (vrijdag als afsluiting van de week) zou gaan uitvoeren. Tijdens de Keti-koti week heeft mijn mentor met de klas allerlei leuke activiteiten gedaan zoals een speurtocht, anisa's maken (creoolse hoofddeksels) en een presentaties maken. Terwijl alle klassen op hun manier bezig waren met het invullen van de Keti-koti week zijn Anouk en ik alle klassen twee keer langsgegaan om het dansje aan te leren.

Het lied waar we op dansen was een idee van de mentor van Lisa. Zij gingen met hun kleuterklas een lied inzingen op de beat van het lied Dja dja. Toen wij dit lied hoorde besloten Anouk en ik om hetzelfde lied te gebruiken. Te tekst was echter ingezongen door kleuters en daardoor niet zo duidelijk. Ik heb mijn zusje gevraagd om het lied in te zingen zodat we er beter op konden dansen en de tekst goed te verstaan was.

Benieuwd hoe dit klonk? https://soundcloud.com/frederike-luijten/iedereen-is-anders/s-hCsmS

Het aanleren van de dans verliep prima. We merkten wel dat één danspasje te moeilijk was, maar omdat we deze al aan veel groepen hadden geprobeerd aan te leren besloten we dit niet meer aan te passen. Om genoeg te kunnen differentiëren hebben we poses gebruikt in de dans. We merkten dat alle leerlingen uitdaging vonden in de dans. De kleuters hebben ons constant geïmiteerd wat we prima vonden, zolang ze maar goed mee deden. Voor de middenbouw was het dansje op het juiste niveau, op de lastige danspas na. De bovenbouw vond het dansje makkelijk, dus bij hen hebben we een dans wedstrijdje gedaan tijdens het oefenen.

Tijdens de eindshow deden alle leerlingen super goed mee. Er stonden wel wat stoelen in de weg omdat er voor en na de dans ook nog presentaties waren op het podium, maar ondanks dat was het een groot succes. Toen ik op het podium stond en alle leerlingen mee zag doen voelde ik dat de tekst van het lied ook goed terecht was gekomen.

"Iedereen is anders, iedereen is uniek, iedereen is anders, samen zijn we muziek."

Tijdens de evaluatie van de Keti-koti week, die we hadden met het gehele team, gaven een aantal leerkrachten aan ons terug dat de leerlingen erg enthousiast waren geweest over het dansje. Ze benoemde dat veel leerlingen nog zelfstandig in de klas hadden geoefend en dat leerlingen hadden aangegeven dat ze het dansje het leukste vonden van de hele Keti-koti week.