top of page

Heimwee

  • Foto van schrijver: Jaco Luijten
    Jaco Luijten
  • 19 jun 2019
  • 1 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 20 jun 2019

Toen ik jong was kon ik niet eens één nachtje bij een vriendin slapen zonder huilend naar beneden te gaan,

vragend of mijn ouders op de stoep wilden staan

Hoe ouder ik werd, hoe minder vaak de andere ouders belden,

het ophalen gebeurde nog maar zelden.

Als ik mijn knuffel Liesje niet had, had ik heimwee naar haar,

als ik mijn kussen niet had daar naar.

Heimwee is als een leeg gat in je hart,

van binnenuit helemaal zwart.


Door de jaren heen heb ik niet veel aan de heimwee kunnen doen,

ook omdat ik niet zoveel logeerde als toen.

Ondertussen woon ik samen met mijn vriend,

die op dit moment net zoveel liefde als mijn ouders verdient.

De heimwee is nu niet alleen naar mijn familie,

maar naar de man die ik het liefst voor me zie.

Door de heimwee in Suriname weer niet kunnen slapen,

met op de achtergrond het geluid van brulapen


We videobellen elke dag,

het neemt wat tijd in beslag

Verder tel ik de dagen af,

Maar ik moet me goed bedenken; hier zijn is geen straf

ik moet genieten van de momenten dat ik hier mag zijn,

het is goed voor mezelf en mijn carrièrelijn

ook wil ik mijn kinderen later over het land van hun vader kunnen leren,

dus deze reis zal ik niet gaan annuleren





Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


29683221_10216280850720202_4384513233428
About Me

© 2023 by Going Places. Proudly created with Wix.com

  • White Facebook Icon
Join My Mailing List
bottom of page