Brokopondo

Als eerste meerdaagse uitstapje zijn wij (Anouk, Lisa, Marlou, Demi en ik) naar Brokopondo stuwmeer gegaan om daar een "islandparty" te kunnen bijwonen. Het party gedeelte was gelukkig alleen een paar uurtjes in de avond en het was daar veel mooier dan ik verwacht had.

We werden opgehaald bij 't vat met de bus, waarmee we naar het stuwmeer zouden rijden. Een busreis van ongeveer 2 tot 3 uur door de landschappen van Suriname. Het was fijn om nu ook iets anders te zien dan alleen Paramaribo.

Voordat we aankwamen bij het stuwmeer hebben we een tussenstop gemaakt bij de Afobakadam, de stuwdam van de Surinamerivier waardoor het Brokopondo stuwmeer is ontstaan. Deze dam is gebouwd om extra energie op te wekken. Deze energie hadden ze nodig om bauxiet (natuursteen) in aluminium te verwerken.

In verband met het ontstaan van het meer moesten ongeveer vijfduizend boslandcreolen verhuizen. Voor hen werden transmigratiedorpen ingericht, maar de huizen waren erg klein en de toegezegde schadevergoeding was ca. 6 gulden per persoon. De uitbetaling werd ter plekke in de nieuwe dorpen gedaan. De dieren in het gebied werden zo veel mogelijk gered (Operatie Gwamba).

Het water is niet dieper dan 40 meter. Dat ze de huizen en bomen niet weggehaald hebben voordat ze het gebied onder water hebben laten stromen is soms nog terug te zien. Over het gehele gebied zie je nog de punten van de bomen boven het water uitsteken. Voor de bewoners van dit gebied (en toeristen) handig om vanuit te vissen of leuk om vanaf te springen, alleen voor de boot iets minder handig (soms voeren we tegen een tak aan die net onder het wateroppervlak lag).

Toen we eenmaal aankwamen regende het heel hard (regenseizoen). Doorweekt konden wij onze hangmat op gaan hangen (wat nog een hele klus was) en onze spullen neerzetten. Toen we uiteindelijk in droge kleding stonden, was de barbecue bijna klaar en hebben we lekker gegeten in een hut met veel grote dode spinnen boven ons hoofd. Zo prettig eet je dan ineens niet meer...

'S avonds was dus het eiland feest en gelukkig droog. Met de groep meiden die mee was en een aantal begeleiders hebben we er toch een gezellige avond van kunnen maken. Vooral Anouk en ik hebben al onze danstalenten laten zien (waarna natuurlijk iedereen weer dacht dat we dronken waren, omdat je blijkbaar dronken moet zijn als je plezier hebt tijdens het dansen). Toen iedereen al naar bed was zijn Anouk en ik aan de praat geraakt met Gerrit en Cho die veel nuttige dingen hebben verteld voor onze andere blogs. Daarna lekker in slaap gevallen in onze hangmatten.

Toen we wakker werden was het gelukkig heerlijk weer en konden we aan het water liggen. De bezigheden van deze ochtend waren zonnen, zwemmen, de afwas doen in het meer, planten plukken voor in het eten, knuffelen met de hondjes (waarvan er een was aangevallen door een kaaiman en een stuk van zijn kopje open had liggen), vissen en van boomtopjes afspringen in het water. Zelfs naar de wc gaan was een avontuur. Deze keek uit op het stuwmeer en was boven een gat in de grond gemaakt door een gat in een kist te maken en daar een wc-bril op te monteren. Deze manier van het bouwen van een wc heb ik vaker gezien in Thailand (alleen heb je daar een gat zonder wc bril).

Er woonde maar één man op Kadjoe eiland. Hij leeft daar zelfvoorzienend met zijn drie puppy's en kan geen Nederlands. Hij verhuurt zijn eiland voor uitstapjes om wat bij te verdienen en om wat meer sociaal contact te hebben. Ik heb tijdens mijn reizen vaker mensen ontmoet die zelfvoorzienend leven. Om eerlijk te zijn vond ik dat deze man het al goed voor elkaar had voor zichzelf. Hij had vier hutten, waarvan één met een deel van stenen gebouwd dat (volgens mij) als slaapkamer diende en één hut die als keuken diende. Ook stond er een bed, wat bij de meeste stammen of zelfvoorzienende mensen die ik gezien heb niet voorkomt. In Thailand slapen mensen die ook zo leven vaak op bananenbladeren, stro of doeken. Hij had een groot oerwoud achter zijn huis en daarvoor een gebied dat als moestuin diende. Hij had een bootje waarmee hij vis ging vangen en verschillende materialen om al het eten mee klaar te maken, zoals een barbecuerooster. Wat ik wel altijd bijzonder blijf vinden is dat in dit soort situaties er vaak binnen een kampvuur is, terwijl het dak van palmbladeren is gemaakt. Ik snap niet hoe dat niet gaat branden en hoe dat prettig is voor de lucht in de ruimte.